Ból po wyrwaniu zęba – co robić, gdy utrzymuje się za długo?

Ból po wyrwaniu zęba to zupełnie naturalna sprawa – ekstrakcja to inwazyjny zabieg, wymagający dość dużej ingerencji w tkanki jamy ustnej, więc dolegliwości bólowe odczuwane już po tym, jak przestaje działać znieczulenie, nie powinny niepokoić. Gorzej, jeśli ból kości po wyrwaniu zęba trwa dłużej, towarzyszy mu np. ropny wyciek albo gorączka. Wówczas trzeba koniecznie zgłosić się do stomatologa!

Z tekstu dowiesz się:

• ile trwa ból wyrwaniu zęba,
• co pomoże na ból dziąseł po wyrwaniu zęba,
• kiedy ból dziąsła po wyrwaniu zęba powinien zaniepokoić.

Chirurgia stomatologiczna to dział stomatologii, w ramach którego wykonuje się różnego rodzaju zabiegi wymagające ingerencji nie tylko w tkanki zęba, ale także twarde i miękkie tkanki w obrębie jamy ustnej (błony śluzowe, dziąsła, kości). Jednym z najczęściej przeprowadzanych zabiegów chirurgii stomatologicznej jest ekstrakcja (usuwanie) zęba. Wykonuje się ją głównie w przypadku zębów bardzo zniszczonych przez próchnicę, kiedy nie ma już możliwości skutecznej odbudowy zachowawczej lub protetycznej.

Oczywiście ekstrakcje zębów wykonuje się w znieczuleniu – może to być tradycyjne znieczulenie miejscowe albo sedacja wziewna. Pozwala to na minimalizację dolegliwości bólowych odczuwanych przez pacjenta podczas zabiegu. Należy jednak mieć świadomość, że usuwanie zębów – jak każdy zabieg chirurgii stomatologicznej – jest procedurą inwazyjną, wymagającą niekiedy znacznej ingerencji w tkanki jamy ustnej. Dlatego gdy działanie znieczulenia mija, pacjent może odczuwać ból po wyrwaniu zęba i jest to zupełnie normalne.

Ból po wyrwaniu zęba – ile trwa?

Ból po wyrwaniu zęba – odczuwany jako ból dziąsła, kości, nieraz połowy twarzy lub nawet całej głowy – trwa zazwyczaj od 3 do 5 dni. Mogą mu towarzyszyć opuchlizna oraz obrzęk tkanek. Czasami dolegliwości odczuwane są przez pacjenta dłużej, przez 7-10 dni. Dzieje się tak w przypadku:

• trudnego umiejscowienia zębów – proces gojenia najdłużej trwa w obrębie dolnych ósemek,
• skomplikowanych, długotrwałych zabiegów – np. takich jak chirurgiczne usuwanie zębów zatrzymanych,
• zabiegów z użyciem wielu narzędzi chirurgicznych – inwazyjne dla tkanek jest zwłaszcza dłutowanie w przebiegu ekstrakcji trzonowców.

Co na ból po wyrwaniu zęba?

Ból dziąsła po wyrwaniu zęba i dolegliwości w obrębie innych tkanek można w tym czasie oczywiście łagodzić. Pomóc mogą dostępne powszechnie bez recepty niesteroidowe leki przeciwzapalne: ibuprofen, naproksen, ketoprofen, kwas acetylosalicylowy albo metamizol. Należy przyjmować je zgodnie z instrukcjami od producenta, oczywiście nie przekraczając dozwolonej dobowej dawki.

Ból i opuchliznę złagodzą również zimne okłady – z lodu albo żelowych opatrunków trzymanych uprzednio w lodówce. Uwaga! Nie wolno ich jednak przykładać bezpośrednio do skóry ani trzymać w jednym miejscu przez długi czas – mogłoby się to skończyć odmrożeniem skóry. Najlepiej owinąć je w czystą bawełnianą ściereczkę i dopiero w takiej formie przyłożyć do bolącego miejsca.

Długotrwały, pulsujący ból po wyrwaniu zęba? Konieczna wizyta u dentysty!

Jeśli ból po wyrwaniu zęba nie przemija, a nasila się, z rany sączy się ropa, pojawiają się krwawienie, szczękościsk, gorączka i ogólne osłabienie, należy jak najszybciej zgłosić się do stomatologa! Tego typu objawy świadczą najczęściej o zakażeniu bakteryjnym – wymagane jest wówczas dokładne oczyszczenie rany, jej ponowne zaopatrzenie, a czasami także antybiotykoterapia.

Bardzo bolesnym powikłaniem po ekstrakcji zęba jest także tzw. suchy zębodół. Jego przyczyną jest brak w zębodole (czyli miejscu po usuniętym zębie) skrzepu krwi, który chroni przed podrażnieniami w czasie gojenia. Najczęściej skrzep nieumyślnie usuwają sami pacjenci, np. zbyt intensywnie szczotkując lub płucząc jamę ustną bezpośrednio po zabiegu. Suchy zębodół objawia się bardzo silnym bólem, zazwyczaj pulsującym, promieniującym do skroni oraz ucha. Obrzęknięte, zaczerwienione i nadwrażliwe może być też dziąsło.

Leczenie suchego zębodołu polega na usunięciu zanieczyszczeń z zębodołu, przepłukaniu go roztworem soli fizjologicznej lub wodorowęglanem sodu, a także zaaplikowaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Czasami brzegi rany zabezpiecza się szwami i wdraża profilaktyczną antybiotykoterapię.

Źródło:
https://www.mp.pl/pacjent/stomatologia/choroby-i-leczenie-zebow/276502,suchy-zebodol